این بیماری حتی افتخار آن را داشته که در گلستان سعدی نیز به آن اشاره شود. اما امروزه این بیماری در آفریقا همچنان وجود دارد. و هنوز هم قربانی میگیرد هر چند که دیگر به اواخر عمرش رسیده است. به عبارتی این بیماری پس از آبله احتمالا دومین بیماری انسانی خواهد بود که ریشه کن خواهد شد.
عامل مولد این بیماری کرمی با نام دراکونکولوس است. کرم ماده از طریق پوست بدن انسان میزبان و پس از یکی دو سال آلودگی ظاهر شده و بیرون میزند.گاهی این انسان بیمار و ناقل خود مولد و وارد کننده ی کرم ها به منابع آب آشامیدنی میشود و در این حالت کرمها در آب به تولید لارو های خود میپردازداین لارو ها در طی 10 تا 14 روز آماده بیمار کردن میشوند(به فاز بیماری زا وارد میشوند)در این حالت آشامیدن آب آلوده نیز میتواند انسان را بیمار کند.لارو ها خود را ازکیسهی حمایتی(کوپکود)آزاد میکنند. این اتفاق به واسطه ی اثر اسید معده روی کوپکود ها رخ میدهد.لارو ها راه خود را به روده ی کوچک یافته و و از آن طریق به امعا و احشا وارد میشود.لارو ها در طی 10 الی 14 ماه ، کرمهای ماده توسط کرم های نر بارور شده و پس از آن کرمهای نر که بسیار هم کوچک هستند(2/1 تا9/2 سانتی متر) میمرند.
جالب است که بدانید این کرمهای نر توسط کرم های ماده ی بزرگتر خورده میشوند.ماده ها به رشد کامل خود میرسند و بین 60 تا 100 سانتی متر درازا خواهند داشت.از این به بعد کرمهای متده که اکنون لاروهای زیادی دارند به مناطقی از بدن مهاجرت میکنند! که باید از آنجا ها سربزنند. در 90 درصد موارد این ناحیه یکی از بخشهای تحتانی بدن ، مثلا ران یا ساق پااست. کرمها برای خارج شدن زیر پوست تاول ریزی درست میکنند که گسترش یابنده نیز است.
این تاولهای ملتهب بسیار دردناک و حساس هستند . در طی 24 تا 47 ساعت پس از بروز این تاولها شکافته شده(سرباز میکند)و یک انتهای کرم از آن بیرون میزند.در بیشتر موارد در این حالت بیمار برای کاهش درد و سوزش این تاولها پا یا هر عارضه ی دیگر را به آب میزند که این خود به شیوع بیشتر "دراکونکولیازیز" می انجامد. کرمهای ماده به مجرد آنکه به آب برسند لارو های بیشتری را رها میکنند و به تکثیر خود میپردازند....و این چرخه با قوت بیشتری تکرار میشود...شاید باورتان نشود اما بهترین درمان برای این بیماری بیرون کشیدن آرام کرم است.
به عبارتی باید بدون آنکه کرم پاره شود آن را از بدن بیرون کشید. و این کار حدود 2 تا سه هفته زمان خواهد برد....در بسیاری از موارد استفاده از مترونیدازول نیز میتواند کاربرد داشته باشد. در مواردی نادر درمان این بیماری را با یک عمل جراحی به نتیجه میرسانند. در سال 1986 میلادی حدود 5/3 میلیون نفر مبتلا به این بیماری وجود داشته که امروزه و بر طبق آخرین آمار ها به 8000 نفر رسیده است.
سازمان بهداشت جهانی در یک اقدام جهانی سعی کرده این بیماری را به صفر رسانده و ریشه کن کند.در آسیا این بیماری از سال 2004 به این سو گزارش نشده است.اکنون تنها در 12 کشور گزارشی از این بیماری وجود دارد و امید آن میرود تا در سال آینده این آمار به صفر برسد .
سلام من دانشجوی دامپزشکی هستم خواستم از شما تشکر کنم به خاطر نوشته هاتون ،خیلی به دردم خوردن .موفق و پیروز باشید