از ژیاردیا چه می دانید؟

 

«ژیاردیا» یک عفونت تک یافته یی انگلی در روده ی باریک است که توسط تک سلولی به نام « ژیاردیا لامبلیا» ایجاد می شود و می تواند باعث اسهال حاد یا مزمن و اختلال در جذب ویتامین های محلول در چربی ها شود. در عفونت های شدید می توان کم خونی، مدفوع چرب، ضعف و کاهش وزن را نیز در بیمار مشاهده کرد. این انگل در تمام نقاط دنیا دیده شده است. اما میزان آلودگی انسان ها در مناطق مختلف جهان بین یک تا بیست و پنج درصد متفاوت است و در مناطق گرمسیر و نقاطی که تراکم جمعیت زیاد و امکانات بهداشتی کم است شیوع بیشتری دارد.

این عفونت انگلی در تمام نقاط ایران نیز ( از تهران و سایر شهرهای بزرگ گرفته تا روستاها ) به عنوان شایع ترین عفونت های انگلی محسوب می شود. انسان ها تنها مخزن شناخته شده ی انگل ژیاردیا هستند و کودکان سه برابر بیشتر از بزرگسالان مستعد ابتلا به عفونت اند. این بیماری از شخصی به شخص دیگر یا از طریق مصرف غذا و آب آلوده منتقل می شود. «ژیاردیا» به ندرت به علت آلودگی منابع آب شرب با فاضلاب به صورت بیماری همه گیر در می آید و در بعضی از موارد علت اسهال مسافران همین انگل است.

علائم بالینی:
 

معمولا در اکثر موارد آلودگی منجر به بروز علایم بالینی نمی شود. « کیست ژیاردیا» ممکن است در مدفوع تعدادی از افراد سالم جامعه ( ناقلین ) دیده شود و دوره ی حامل بودن آن مشخص نیست. فاصله ی بین آلودگی و بروز علایم حدود پانزده روز است، بی اشتهایی، تهوع، احساس سنگینی سردل و اسهال آبکی از علایم بیماری حاد است.
گاهی مشکل مزمن بیماری به صورت اسهال مزمن، کاهش وزن، اتساع شکم و نفخ به مدت چند ماه خود را نشان می دهد و در این زمان مدفوع کم رنگ و حجیم و بدبو است. در این شکل از بیماری اختلال در جذب چربی و کاهش جذب B12 دیده می شود. هم چنین به ندرت باعث عفونت کیسه ی صفرا و علایم حساسیتی شدید می شود.

تشخیص:
 

1 ـ آزمایش نمونه ی مدفوع ( حداقل سه بار در سه روز مختلف )
2 ـ نمونه برداری از دوازدهه
3ـ گاهی نیز از روش شناسایی پادتن های ضد انگل ژیاردیا در خون استفاده می شود.

درمان:
 

آلودگی به ژیاردیا ممکن است برای سال ها باقی بماند و در کشورهای پیشرفته به طور معمول درمان حاملان کیست توصیه می شود. ولی در کشورهایی که آلودگی زیاد است ( مثل کشور ما ) افرادی که بدون علامت هستند و ضعف ایمنی ندارند، درمان افراد بدون علامت ممکن است سودی نداشته باشد.
درمان دارویی در بیماران علامت دار داروی مترونیدازول است که باید با نظر پزشک شروع شده و خاتمه یابد. موارد مقاوم به درمان هم گزارش می شود که بررسی بیشتری را می طلبد.

پیشگیری:
 

ـ شست و شوی دست ها با آب و صابون قبل از غذا
ـ شست و شوی دست ها با آب و صابون بعد از دستشویی
ـ عدم نوشیدن آب هایی که به سلامت آنها اطمینان وجود ندارد، مثل: آب چاه، چشمه، رودخانه و...
ـ عدم مصرف یخ هایی که احتمال آلودگی آنها با خاک، زمین و...می رود مثل یخ هایی که در بین شهرها به روی زمین یا گونی پیچیده شده و به سلامت آبی که از آن تهیه شده یا تمیزی محل نگهداری آن اطمینان نیست.
ـ آموزش کودکان جهت مصرف مواد غذایی شخصی و استفاده از لیوان شخصی یا یک بار مصرف در محیط مهد کودک، مدارس...


نظرات 1 + ارسال نظر
hadi چهارشنبه 21 اسفند‌ماه سال 1392 ساعت 23:32

سلام مطالبتون فوق العاده به دردم خورد فقط اگه میشه یکم ساده ترش کنید تا عموم بفهمند مطالب رو واستفاده کنند کلمات سختی تو نوشته هاتون هست که فقط میشه گفت خوندم ولی نفهمیدم اگه داخل پرانتز یکم درمورد اصطلاحات سختش توضیح بدید مچکرم.

سلام ممنون از نظرتون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد